Sustum haykıran yüreğime rağmen susarak bekliyorum cümlelerim ağlarken...
sensiz geçen ayaz gecelerimde senli gecelerimi yakarak ısınıyorum
ve yüreğim dipsiz karanlığın ortasında yalın ayak ve çırıl çıplak işte ben yanlızlıktan korkan bir paronayak.....!!!!
kelimelerim gidenlerin ellerinde yitti ve ben her defasında son öpüşmelerin son nefesinde yitip yitip tükendim.
tuttuğum dilekler karanlıklarda ölüp gittiler oysaki tek dostum gecenin karanlığı idi...
yağmur bile göz yaşlarım kadar yıkayamaz bu şehri....
umutlarım,düşlerim param parça... benliğimse kanrevan içinde ve beynim ölümü düşlerken hoşçakalın demeye ramakta....
yağmurdan sonra kokan toprak gibidir ağlamaktan sonraki huzur...!
Sensizliği anlatacak kelimelerim üşüdü tüm satırlarda sanırım bu kadar yoksun hayatımda. . .
Silüetine sığındı yüreğim bukadarı ile yetinmek düştü payıma. . .
ben kendi dünyamın tek kahramanıyım birde prenslerim oluyor arada onlarda benim yüceltmelerimle bir bok oluyor işte
sen konuş yeterki ben susarım... seni dinlemek kelimelerinde kendimi aramak demek...
hiç bir sevda tutmaz yerini BEŞİKTAŞım hasretinle ölmekteyim...
tek odalı şatomdur içsel dünyam...!
Hadi karanlığa en ulaşılması zor düşlerimizi yazalım olmazmı..
başka bir bedendenin tuzunda göz yaşlarına boğulmakmı hayat...
sabahın ilk ışığıyla seni düşleyip gözlerimi kapıyorum yeni bir güne sensiz ama senleymiş gibi başlayacağım bugünde.
ben sende kaybettim kendimi... sen gittin ben bittim ay ışığıdır tek tanığım....
''usulca sana sokulup üşüyen ruhumu ısıtmak istiyorum''...!!!
gecenin dipsizliğinde çırılçıplak yanlızlığım ,teslim olmakta direnmeden tüm benliğim...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder