bir an olur durulur herşey herkes herşeyle birlikte susar... düşünürsün içinden içinden derinlerden sesler gelir ama senden başkası duyamaz.. yalnızdım ezelden belkide ebediyete kadar... haykırdım ama haykırışlarım hayati telaşelerin içinde kaybolup yitti.. şimdi umut etmek vardı köhne karanlıkta aydınlığı.. velakin onada izin vermiyor derindeki ses.. sus çekil kabuğuna bırak yiten yitiyor sen yitme.. ama farkında değil zamanla benide o derinliğin alacakaranlığına çektiğini.. susmamalıydım susmak yasak olmalı insana,konuşmalı haykırmalı hatta bir İSYAN şarkısı tutturmalı şimdi lal dilim.. zihinlerdeki o prangalar çıkarılıp atılmalı.. bazen tüm beynimle, bazen tüm gücümle direnmenin ne olduğunu öğrendim.. çırpındıkça karanlığın üzerime attığı leşlerden kurtulmak dahada zor olmaya başladı.. neyseki bir ışık görüyorum virane bırakılıp terk edilen yurdumdan.. bir ışık bir umut ölümle yaşamın en keskin çizgisinde ya koşup kurtulacağım yada sonsuza dek okaranlıkta boğulmaya mahkum olacağım...işte karar verme aşamasındayım şimdi elini uzatanların elini tutma anı... tutun elimi sımsıkı kavrayın bu karanlık ürkütücü,kırıcı,umutsuzluğumda... tutun bırakmayın gün geçtikçe yitenlerin kervanında kaybolmak istemiyorummmm.. hayata siyah beyaz bakarken siyahın karasında ölmek dostlar varken daha kolay olmamalı.. tutun bırakmayın umuda yelken açmak gerek ömrümün baharını yitirmiş olsamda... bir umut bir ışık bir yaşam... herşeyin adı DİRENMEK ten geçiyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder