Ölümle Kutsanmış Yaşamlar...14 Ağustos 2010 15:50

bir bakmışız bir varmışız sonra bir yok olmuşuz... küçücük kalbi küçücük elleriyle bakışlarıyla dünyaya merhabalarımız olur.. kendimizle birlikte birilerinin hayatına varlığımız ile renk katar ardından sıkıntıla veririz. aslında herşey hepsi istem dışıdır kasıt aranmamalıydı aranmıyorduda... sonra zamanla küçücük olan herşey bedenimiz gibi büyümeye başlıyor,büyüyoruz kalbimiz içsel olarak hep çocuk kalsada büyümek zorunda kaldık kalıyoruzda.. yaşam ilerliyor ilerledikçe ilerliyor birden bakıyoruz bir yoktuk bir var olduk, ama biz var oldukça yakınımızda,uzağımızda çevremizde hep birileri yok oluyordu tabii idrak etme sorunumuz olduğundan çok olağan gelen bu yok oluşlar zamanla içimize kadar işliyor ve artık o yok oluşlar bizide kendiyle birlikte yakıyor.. evet sevdiklerimizi yitirmek bize anlatılan o masallar gibi ölümü tatlı kılmıyor..yaqni hayatlarımızın yaşamla başlaması dahi ÖLÜMLE KUTSANMIŞ GERÇEĞİNİ değiştirmiyor..tüm canlıların yaşamı gibi hayatları ÖLÜMLE KUTSANMIŞ,ÖLÜMLE KUŞATILMIŞ...sevgili cici annecim bu yazıyı yazarken senin yokluğunun acısının verdiği acıyla yazdım.. snei özlüyorum,özliyeceğimde sen hayatta sahip olduğum en değerli varlığımdın önce annem ama daha sonraları çocuğum gibiydin yüreyim her daim seninle hakkım yok ama varsa hepsi helal hoş olsun, ama senin hakkın çoktur üzerimde dilerim helal etmişsindir... sevgiyle KAL O BİLİNMEYEN DİYARLARDA