içsel dırdırlar-1 [25 Temmuz 2010 23:48]

ben aslında hiç bir erkeği sevmedim.hep bir açlık vardı ruhumda kalbimde o açlığı kendimce büyüttüğüm sevgiyle beslemekte bana düştü.. sonra birileri çıktı her daim karşıma.. onlara aşık oldum onlara sevdalandım oysaki hep yanıldım,hep yanıldılar.. ben onlara değil ben kendimde büyütüp onlara yapıştırdığım sevgiye sevdalanmıştım.. ama yinede canımı hep yaktı bu sevdalar.. oyski ne gereği vardıki üç günlük dünyada bu kadar kibirlenmenin,bu kadar aldatmanın... ölüm her an ensemizdeyken neden hissettiklerimizi yaşamaktan bu kadar uzağız, neden insanları aldatırız yada öğle olduğunu düşünürüz. neden onun canını yakarız, o kalbindeki yerini bir çukurmuş gibi pisliğimizle doldurmaya çalışırız...bizlerrr hayatın bu karmaşasında bu kada karmaşık olmak zorundamıyız yaniii. anlamadım anlamıyacağımda kaçan kovalanır edebiyatını.. oğlum seviyorsam seni hoşlandıysam senden it gibi sonuna kadar kovalarım olmadı oturur üç beş gün zırlarım sonra bir başka bedende bir başka kalpte seni unutmaya çalışır kendimi avuturum.. herşey karmaşa işte çözemiyorum