İçsel Dırdırlardan bir demet ...30 Aralık 2010 01:17

yiten zamanın ardından baka kalırken bir kez daha yüreğimin orta yeri alevler içinde.. kan kusuyorum uykularımda, her defasında yaşanan boktan kederlerden.. hayatın anlamı giderek arabeskleşiyor benim için.. güçsüzlüğüm değil direnişimin birşeyleri hiç bir zaman değiştirememesidir beni param parça eden... son zamanlarda korkar oldum aldığım her nefesin son nefesim olmasından oysa o kadar çok ölümü arzularken.. son zamanlarda çok dargın takılıyor oldum etrafa, güneşe, aya toprağa suya börtü böceğe... çok dargınım dostuma düşmanıma.. b, belkide zerre anlamı yoktur şu boktan anlamsız koşuşturmaların yaşandığı bu evrende varlığım, yada her hangi biri için bir ifadem yoktur...son zamanlarda ölümü sanki ensemde benden önce nefes alan bir dost olarak hisseder oldum ... korkar oldum daha kendi benliğimle bütünleşmeden ensemdeki nefese teslim olmaktan... ne kadar acıdırki direngen güçlü olsamda haddinden fazla duygusallığım beni büyük bir deprem misali yerle bir ediyor... ve her defasında bunu yaşamk zorundamıyım...
yine sersem olmuş gözlerim uyku arar yine kederler atmış bacak bacak üstüne uyutmaz, her geçen gün umularımdan çok korkularım tüner beynime,
uyumak istemek nafile yaşarken ölmüş bir ölüye benzer gördüğüm düşler... ulan varya diyorki demicem hava buzmu buz sokakta çık don atletle karanlığın içinde korkudanmı geberirsin yoksa, yoksa sahile kadar sağ salim varırda denizdemi geberirsin...
düşünceye gel nerde o asi deniz hani nerde hırçındı yüreği direngendi şimdi nerde yerinde yeller esiyor.. ama tamda tükenmedi o kadarda değil.. işte içinden geçenleri edebiyattan yoksun kelimelerle dökmekte...yıkılmadım ama yıprandımdüşmedim ama emekledim falan filan..korkularımdan çok endişelerim,.
HER İNSAN BİRAZ KORKAR ÖLÜMDEN HATTA BİRAZDAN FAZLA BELKİ ÖLÜMDEN ÇOK HAYAL EDİPDE YAPAMADIKLARINI YAPAMAMAKTAN...!!!
ben korkarkende en cesur olabiliyorum bu bile bana yeter be...!!!